10: Kłótnia starego małżeństwa

Mario: Weź już skończ.- powiedział i przysunął się do mnie, położył swoje ręce na mojej tali i zbliżył się do jej ust.

Patrycja: Nawet nie próbuj – przywaliła mu w twarz

Mario: Aaa… Co ty robisz?

Patrycja: To co Ci obiecałam.- wyszczerzyła się

Marco: Uchuchu, widzę , że kłótnia starego małżeństwa.

Mario: Weź się już zamknij.

Karolina: Haha, wy jesteście popaprani.

Patrycja: A wy to nie?

Marco: Karolino, czy dostanę buziaka?

Karolina: Zastanowię się.

Patrycja: Jesteście obrzydliwi.

Mario: Właśnie – krzyknął z daleka

Marco: Dobra chodź Karolina.

Karolina: Kurcze, która jest godzina? Miałyśmy z Patrycją roznosić gorące posiłki! Gdzie ona jest- spytała lekko zdenerwowana

Marco: Chodź nie przejmuj się. Zaraz ja znajdziemy.

Karolina:

Gdy weszliśmy na sale, zobaczyliśmy że Patrycja stoi z naszym przełożonym. Gdy już podeszliśmy bliżej usłyszeliśmy jak na nią krzyczy, a jak mnie tylko zobaczył był jeszcze bardziej wściekły. Nie wiedział czemu tak zniknęłyśmy. Przez nas mieli opóźnienie. Nagle Marco zareagował

Marco: Proszę na nie, nie  krzyczeć- powiedział podenerwowany

Przełożony: Niech Pan się nie wtrąca. To ja będę musiał się tłumaczyć Panu Lewandowskiemu za opóźnienie.

Marco: Zaraz wyjaśnimy tą sprawę. – odparł z uśmiechem

Gdy tak stałyśmy Marco poszedł do Lewego. Po chwili przyszli we trójkę, tak razem z nimi przyszedł Mario.

Lewy: Co się dzieje?

Przełożony: Przepraszam, za to zamieszanie, ale te dziewczyny już wychodzą

Marco: Co? One przecież nic nie zrobiły, a dokładniej to my je poprosiliśmy o pomoc.

Lewy: Proszę zostawić te dziewczyny, one nic złego nie zrobiły, Są już wolne.- uśmiechnął się i zniknął w tłumie.

Karolina i Patrycja spojrzały na Marco, uśmiechnęły się i podziękowały.

Marco: Nie ma za co.

Karolina: Kochany jesteś. – powiedziała zadowolona

Marco: Oo jak miło to usłyszeć- uśmiechnął się i pocałował dziewczynę

Karolina:

Ale ten Marco jest cudowny. I jak całuje. Tak dobrze mi się z nim rozmawia. Uratował nas przed przełożonym. To było takie słodkie. Marco mój bohater. Haha. Tak mój, bo chyba jesteśmy razem. No przecież się go nie spytam, głupio mi będzie. Tak myślałam i się zastanawiałam czy dobrze robię.

Marco: Kochanie, odwieź Cie do domu? –zapytał zatroskany.

Karolina: Hmm, to dobry pomysł, nie będę budziła ciotki, aby po nas przyjeżdżała. A własnie Patrycja może z nami jechać?

Marco: Jasne.

Karolina: A Mario? Bo wiesz między nimi coś jest, jak to się mówi ,, Kto się czubi ten się lubi’’

Marco: Taa, haha. Szczerze to mi się nie wydaje. Mario to Mario. Nigdy się jeszcze poważnie nie zakochał, więc się nie martw.

Karolina: NA serio? Wydawało się, że się przejął.

Marco: No nie wiem. Zobaczy się. Pogadam z nim potem.

Karolina: No niby Patrycja też lubi się bawi z chłopakami. Ale jak Ci to powiedzieć. Ona ma chłopaka i z tego co mi wiadomo chyba go kocha.

Marco: Taa? Nie żartuj. Pewnie dlatego odtrąciła Mario.

Karolina: Tak. Też tak myślę. Ale nie mów nikomu, bo będzie dym – przytuliła się do niego.

Marco: Jasne skarbie.

Karolina: To idę poszukać mej psiapsióły.

Marco: Dobra, to ja poszukam tego mojego psiapsiółkę – zaczął się śmiać

Karolina: Oo Patrycja jesteś

Patrycja: No a gdzie miałabym być.

Karolina: Chodź Marco nas odwiezie

Patrycja: Ok. idę. A Mario tez wraca?

Karolina: No nie wiem.

W tym samym czasie:

Marco: Mario co jest? Tak siedzisz sam.

Mario: Nic, a co ma być. Siedzę sam, bo ty wyrywałeś- uśmiechnął się

Marco: Nie wyrywałem tylko się zakochałem. Tobie się to jeszcze nie zdarzyło – banan na ustach

Mario: No Nie wiem- powiedział pod nosem.

Marco: Co mówisz? Chodź już wracamy.

Mario: Idę, idę.

Doszli do samochodu.

Karolina: Wow, Mario.

Mario: Co?

Karolina: Ale masz czerwony policzek. –zaczęła się śmiać

Mario: No nie gadaj.- podszedł do lusterka w samochodzie. O kur*a- krzyknął

Patrycja: Nie jest tak źle- wyszczerzyła się

Mario: TY to się lepiej nie odzywaj.

Patrycja: Należało Ci się lalusiu.

Mario: A tak w ogóle to co ty tu robisz?

Patrycja: JAK TO CO?  Marco zaproponował mi podwózkę.

Mario: Marco! –krzyknął

Marco: NO co ma tu zostać sama.

Karolina: To może zamówimy taksówkę. –spojrzała na Patrycja

Patrycja: Gdzież znowu. Już przyjęłam propozycję od Marco.

Marco: Haha, ok. wsiadajmy.- otworzył Karlinie drzwi.

Mario: No nie gadajcie, że my mamy siedzieć razem z tyłu.

Patrycja: Nie przezywaj, nie zjem Cie

Karolina: No haha, nie pozabijajcie się

Mario: Jej to powiedz.

Karolina: Patrycja mówię to tobie.

Patrycja: Przecież słyszę.

Marco: No to jesteśmy-pocałował Karolinę w usta.

Obie wysiadłyśmy i udałyśmy się do domu. 

____________________________________________________________

Chcemy Wam podziękowac za komentarze. Są po prostu świetne !! A jak motywują. Hehe. 

Kolejny już niebawem ;DD Pozdrawiamy! i zachęcamy do czytania ;)