7:On nie jest ciebie wart!

Piątek wieczorem przygotowywałyśmy sobie ubrania, ponieważ w sobotę o godzinie 18:00 miałyśmy się stawić w restauracji, w której miałyśmy pracować jako kelnerki na czyimś weselu. Potrzebowałyśmy trochę kasy, a dzięki ciotce miałyśmy okazję dorobić. Poza tym jutro rano Rodzice i nasi chłopcy wyjeżdżają. Ale musimy przyznać, że te kilka dni były wyjątkowe. Cudownie się bawiłyśmy. No a tak w ogóle to 1 sierpnia mamy bilety na Malediwy. Już nie możemy się doczekać. Całe szczęście, że Patrycja jest już pełnoletnia to bez problemu możemy jechać.  

Marco:

Czekałem na telefon od Karoliny. Nie zadzwoniła. Nie napisała esa. W ogóle nie mieliśmy kontaktu przez te kilka dni. Myślałem, że między nami coś jest, ale przecież jak by było to by się odezwała. Trochę się o nią martwię i szczerze mówiąc tęsknie. Chciałbym ją znów zobaczyć i przytulić. Ale przecież nie pójdę do niej do domu, może nie chce mnie widzieć.

Sobota:

Karolina

O godzinie 12:00 wszyscy zebraliśmy się w jadalni i zjedliśmy śniadanie. Potem musieliśmy się pożegnać. Nie chciałam tego, bo chyba na nowo zakochałam się w Sebastianie. Ale co poradzić musieli wracać. Widziałam, że Patrycji tez nie jest do śmiechu żegnać się z tym swoim. Jedynie co nas pocieszało to fakt że za ponad tydzień wracamy do naszego rodzinnego domu i znowu się z nimi zobaczymy, niestety nie na długo bo lecimy na Malediwy! Razem z Patrycją nie możemy się doczekać.

Patrycja: Która godzina? –spytała

Karolina: Po 14.

Patrycja: Już? To musimy zacząć się powoli szykować. –mówiła w panice.

Karolina: Oj Patka, Patka ty jak zwykle panikujesz- zaśmiała się

Patrycja: Łatwo Ci mówić. Przecież to wesele, będziemy kelnerkami, musimy ładnie wyglądać i nie odwalić gafy – nadal w panice

Karolina: No tak. Ty musisz uważać. Bo zawsze coś odwalasz, HaHa. To chodźmy.

Patrycja: Przecież już idę.

O godzinie 16:00 dziewczyny były już gotowe. Patrycja postanowiła jeszcze wejść na facebooka. To co zobaczyła wywołało u niej złość. Nie wiedziała co ma zrobić i jak ma to powiedzieć Karolinie. Przecież nie może tego ukrywać.

Patrycja: Karolina, ja muszę ci coś powiedzieć- zaczęła zdenerwowana

Karolina: Co się stało??

Patrycja: Bo weszłam na fb i tam zobaczyłam, że Sebastian jest w związku z Martą, ta której nie lubimy.

Karolina: Coo? Jak to? To niemożliwe.- zaczęła płakać

Patrycja: Nie płacz. Przecież musimy już jechać. On nie jest ciebie wart.

Patrycja zaczęła pocieszać Karolinę, która byłam bardzo przygnębiona i  godzinie 17:00 dziewczyny były znowu  gotowe. Karolina założyła to, a Patrycja wystroiła się w to i założyła bransoletkę od Tomka. Karolina wyprostowała włosy, a Patrycja zakręciła. Do restauracji miała je zawieść ciotka, której jeszcze nie było w domu. Wiec chcąc czy nie chcąc zadzwoniły po taksówkę, gdyż nie wypadało się spóźnić . Kiedy dotarły na miejsce dowiedziały się, że to jest ślub Roberta Lewandowskiego, dziewczyny oczywiście wiedziały kim on jest i zaczęły się uśmiechać od ucha do ucha. Pomyślały, że to będzie najlepszy dzień w ich życiu. Nie interesowały się za bardzo piłką nożna, więc nie znały też piłkarzy ani drużyn. Karolina zapomniała o Sebastianie. Po chwili pewna Pani powiedziała im co będzie należało do ich obowiązków. Zaczęli zjeżdżać się pierwsi goście. Oczywiście jako pierwsi na sale weszli Państwo Młodzi. Były takie podekscytowane, bały się że zaczną piszczeć na ich widok. Na szczęście opanowały się. Ustały z tacami przy wejściu i częstowały szampanem. Potem zostały zawołane do kuchni i wymieniły się tacami z innymi dziewczynami. Miały teraz stać w kuchni i nakładać dania. Szczerze mówiąc wolały nie wychodzić na sale, gdyż nie chciały zrobić czegoś głupiego. Czas im szybko zleciał. Wybiła godzina 24:00 i wjechały na sale z tortem. Tort był bardzo duży, tak wielki że Nas zasłaniał. Gdy Lewandowscy zaczęli kroić pierwsze kawałki Patrycja udała się z powrotem do kuchni. W tym czasie Karolina stała i rozdawała kawałki tortu. Nagle ktoś złapał ją  od tyłu w pasie. Kiedy się obejrzała ujrzała (…)